Wie­lo­let­nia prak­ty­ka w pro­wa­dze­niu spraw o od­szko­do­wa­nie po­zwo­li­ła na wy­pra­co­wa­nie wnio­sku, iż ter­min za­dość­uczy­nie­nia oraz od­szko­do­wa­nia czę­sto bywa my­lo­nym przez klien­tów lub uży­wa­ny za­mien­nie. Oba ter­mi­ny zna­czą­co róż­nią się od sie­bie a istot­na spra­wy tkwi przede wszyst­kim w za­kre­sie rosz­czeń jakie mogą być do­cho­dzo­ne przez osobę po­szko­do­wa­ną, i tak:

In­sty­tu­cja od­szko­do­wa­nia sta­no­wi fi­nan­so­wą re­kom­pen­sa­tę uszczerb­ku, który po­wstał u osoby po­szko­do­wa­nej wsku­tek zda­rze­nia wy­wo­łu­ją­ce­go ów szko­dę. Wy­so­kość od­szko­do­wa­nia musi więc być ade­kwat­na do roz­mia­rów po­wsta­łej szko­dy. Od­szko­do­wa­nie winno zatem obej­mo­wać tak szko­dę rze­czy­wi­stą, jak i utra­co­ne ko­rzy­ści, czyli to wszyst­ko, co po­szko­do­wa­ny mógł­by osią­gnąć, gdyby szko­da nie zo­sta­ła mu wy­rzą­dzo­na.

Ter­min za­dość­uczy­nie­nia za­sad­ni­czo od­róż­nia się od wspo­mnia­ne­go po­wyż­szej od­szko­do­wa­nia, bo­wiem jego celem jest przede wszyst­kim re­kom­pen­sa­ta do­zna­nej krzyw­dy osoby po­szko­do­wa­nej, czyli szko­dy o cha­rak­te­rze nie­ma­jąt­ko­wym. W ra­mach tegoż rosz­cze­nia mie­ści się cier­pie­nie i ból które po­szko­do­wa­ny od­czu­wał w związ­ku z po­wsta­niem ob­ra­żeń ciała bę­dą­cych na­stęp­stwem wy­pad­ku. To wła­śnie w za­kre­sie tego rosz­cze­nia, upraw­nio­ny może do­cho­dzić re­kom­pen­sa­ty krzyw­dy jaką do­znał w związ­ku z utra­tą bli­skiej mu osoby.