Pa­sa­że­ro­wi po­jaz­du, który uległ wy­pad­ko­wi przy­słu­gu­je prawo do od­szko­do­wa­nia, które wy­pła­ca­ne jest z obo­wiąz­ko­wej po­li­sy OC spraw­cy zda­rze­nia. Do­ty­czy to rów­nież pa­sa­że­rów, któ­rzy znaj­do­wa­li się w po­jeź­dzie spraw­cy wy­pad­ku, jak rów­nież wła­ści­cie­la po­jaz­du znaj­du­ją­ce­go się na miej­scu pa­sa­że­ra – w tym przy­pad­ku od­szko­do­wa­nie wy­pła­ca­ne jest z po­li­sy jego wła­sne­go po­jaz­du.

Moż­li­wość do­cho­dze­nia od­szko­do­wa­nia mają rów­nież pa­sa­że­ro­wie po­jaz­du, dla któ­rych kie­ru­ją­cy po­jaz­dem i jed­no­cze­śnie spraw­ca wy­pad­ku był osobą bli­ską. To­wa­rzy­stwa Ubez­pie­cze­nio­we czę­sto w ta­kich przy­pad­kach kwe­stio­no­wa­ły moż­li­wość do­cho­dze­nia praw, jed­nak­że pol­skie prawo umoż­li­wia do­cho­dze­nie od­szko­do­wa­nia z po­li­sy OC bez wzglę­du na po­kre­wień­stwo, nawet wów­czas, gdy pa­sa­żer jest współ­wła­ści­cie­lem po­jaz­du. Do­ty­czy to rów­nież wy­pad­ku, w któ­rym pa­sa­żer po­niósł śmierć – ro­dzi­na ma prawo do­cho­dzić od­szko­do­wa­nia oraz za­dość­uczy­nie­nia z po­li­sy OC spraw­cy, po­mi­mo, że spraw­cą była osoba bli­ska.

W pol­skim pra­wie od­po­wie­dzial­ność kie­row­cy wobec po­szko­do­wa­nych opie­ra się na za­sa­dzie winy lub ry­zy­ka.

Od­po­wie­dzial­ność spraw­cy wy­pad­ku na za­sa­dzie winy ozna­cza od­po­wie­dzial­ność za czyny, które są sprzecz­ne z pra­wem. Jeśli kie­row­ca prze­wo­żąc pa­sa­że­ra, spo­wo­du­je wy­pa­dek na­ru­sza­jąc prze­pi­sy ce­lo­wo i w spo­sób świa­do­my (np. pro­wa­dząc po­jazd w sta­nie nie­trzeź­wo­ści, lub świa­do­mie nie prze­strze­ga­jąc prze­pi­sów ruchu dro­go­we­go), wów­czas kie­row­ca ten bę­dzie zo­bo­wią­za­ny za­dość­uczy­nić po­szko­do­wa­ne­mu pa­sa­że­ro­wi. Od­po­wie­dzial­ność kie­row­cy na za­sa­dzie winy do­ty­czy prze­wo­zów tzw. grzecz­no­ścio­wych, czyli nie­od­płat­nych (w tym prze­jaz­dów au­to­sto­pem).

Ina­czej jest w przy­pad­ku prze­wo­zów wy­ko­ny­wa­nych od­płat­nie. Wów­czas od­po­wie­dzial­ność spraw­cy opie­ra się na za­sa­dzie ry­zy­ka, zatem już sam fakt pro­wa­dze­nia po­jaz­du po­wo­du­je do­mnie­ma­nie od­po­wie­dzial­no­ści za po­wsta­łe szko­dy. In­ny­mi słowy samo za­ist­nie­nie zda­rze­nia, w któ­rym pa­sa­żer dozna uszko­dze­nia ciała, zo­bo­wią­zu­je kie­row­cę do po­nie­sie­nia wszel­kich kon­se­kwen­cji zwią­za­nych z za­dość­uczy­nie­niem po­szko­do­wa­ne­mu.

Po­wyż­sze za­sa­dy okre­śla­nia od­po­wie­dzial­no­ści istot­ne są z punk­tu wi­dze­nia pod­sta­wy do­cho­dze­nia od­szko­do­wa­nia przez pa­sa­że­ra.

W razie ewen­tu­al­no­ści wy­pad­ku, pod­czas któ­re­go pa­sa­żer był prze­wo­żo­ny nie­od­płat­nie, ko­niecz­ne bę­dzie wy­ka­za­nie winy kie­ru­ją­ce­go po­jaz­dem, zaś w przy­pad­ku prze­wo­zu wy­ko­ny­wa­ne­go od­płat­nie nie trze­ba udo­wad­niać winy kie­ru­ją­ce­go, gdyż za zda­rze­nie od­po­wia­da on na za­sa­dzie ry­zy­ka.

Pa­sa­żer może do­ma­gać się od­szko­do­wa­nia z OC spraw­cy zda­rze­nia – do­ty­czy to sy­tu­acji, w któ­rej do­znał on ob­ra­żeń ciała oraz po­niósł kosz­ty zwią­za­ne z le­cze­niem i re­ha­bi­li­ta­cją. Do­dat­ko­wo po­szko­do­wa­ne­mu może zo­stać przy­zna­ne za­dość­uczy­nie­nie, które zre­kom­pen­su­je cier­pie­nia psy­chicz­ne zwią­za­ne z wy­pad­kiem.

Jeśli wła­ści­ciel po­jaz­du po­sia­dał wy­ku­pio­ną po­li­sę NNW, pa­sa­żer może rów­nież ubie­gać się o wy­pła­ce­nie od­szko­do­wa­nia z tej po­li­sy. Od­szko­do­wa­nie z po­li­sy NNW jest świad­cze­niem nie­za­leż­nym i nie wpły­wa na wy­so­kość od­szko­do­wa­nia z OC spraw­cy, czy za­dość­uczy­nie­nia.