Każ­de­go dnia w wy­ni­ku wy­pad­ków ko­mu­ni­ka­cyj­nych wiele osób do­zna­je ob­ra­żeń ciała, i o ile zła­ma­nie ręki czy nogi w dłuż­szej per­spek­ty­wie nie bę­dzie mieć po­waż­nych im­pli­ka­cji dla zdro­wia, o tyle ist­nie­ją na­stęp­stwa wy­pad­ków, które mogą mieć da­le­ko idące kon­se­kwen­cje.

Po­szko­do­wa­ny, który w wy­ni­ku wy­pad­ku utra­cił cał­ko­wi­cie lub czę­ścio­wo zdol­ność do pracy za­rob­ko­wej, zwięk­szy­ły się jego po­trze­by bądź zmniej­szy­ły się jego wi­do­ki na przy­szłość może ubie­gać się od ubez­pie­czy­cie­la o rentę z po­li­sy OC spraw­cy wy­pad­ku.

Renta po­wy­pad­ko­wa przy­słu­gu­je po­szko­do­wa­ne­mu nie­za­leż­nie od od­szko­do­wa­nia i za­dość­uczy­nie­nia. Zgod­nie z art.  444 § 2 Ko­dek­su Cy­wil­ne­go ist­nie­ją trzy prze­słan­ki na­by­cia prawa do renty.

• Zwiększenie potrzeb
• Całkowita lub częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej
• Zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość

Zwiększenie potrzeb

Do­cho­dze­nie renty z po­li­sy OC spraw­cy wy­pad­ku jest moż­li­we, gdy na sku­tek ob­ra­żeń ciała lub roz­stro­ju zdro­wia zwięk­szy­ły się po­trze­by po­szko­do­wa­ne­go. Do­ty­czy to sy­tu­acji, w któ­rej w kon­se­kwen­cji po­nie­sio­ne­go uszczerb­ku na zdro­wiu zwięk­sza­ją się kosz­ty utrzy­ma­nia po­szko­do­wa­ne­go wy­ni­ka­ją­ce np. z ko­niecz­no­ści dłu­go­trwa­łe­go le­cze­nia i re­ha­bi­li­ta­cji, czy za­pew­nie­nia po­szko­do­wa­ne­mu opie­ki w za­kre­sie re­ali­za­cji jego co­dzien­nych po­trzeb.

Całkowita lub częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej

Renta z ty­tu­łu utra­co­ne­go do­cho­du przy­słu­gu­je po­szko­do­wa­ne­mu jeśli w sku­tek wy­pad­ku utra­cił on moż­li­wość do wy­ko­ny­wa­nia pracy za­rob­ko­wej. Wów­czas przy usta­la­niu wy­so­ko­ści renty z po­li­sy OC spraw­cy wy­pad­ku na rzecz osoby po­szko­do­wa­nej uwzględ­nia się wszel­kie uzy­ski­wa­ne przez niego do­cho­dy, także te nie­re­gu­lar­ne, a także do­cho­dy, któ­rych uzy­ska­nie w przy­szło­ści było wy­so­ce praw­do­po­dob­ne, uwzględ­niw­szy roz­wój ka­rie­ry za­wo­do­wej po­szko­do­wa­ne­go.

Zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość

Otrzy­ma­nie renty z po­li­sy OC spraw­cy na pod­sta­wie prze­słan­ki do­ty­czą­cej zmniej­sze­nia się jego wi­do­ków po­wo­dze­nia na przy­szłość jest moż­li­we wów­czas, gdy ob­ra­że­nia, jakie po­niósł po­szko­do­wa­ny w wy­ni­ku wy­pad­ku ko­mu­ni­ka­cyj­ne­go unie­moż­li­wia­ją mu jego dal­szy roz­wój, jak np. pój­ście na stu­dia, czy roz­wój ka­rie­ry spor­to­wej. Prze­słan­ka ta za­zwy­czaj do­ty­czy osób mło­dych, ze wzglę­du na fakt, iż miały przed sobą wię­cej moż­li­wo­ści roz­wo­ju, czy bu­do­wa­nia ka­rie­ry, co wię­cej będą mu­sia­ły zma­gać się ze skut­ka­mi wy­pad­ku przez dłuż­szy okres.

Prze­pi­sy pol­skie­go prawa na mocy art. 447 Ko­dek­su Cy­wil­ne­go prze­wi­du­ją także moż­li­wość do­ko­na­nia tzw. ka­pi­ta­li­za­cji renty. Renta wy­pła­co­na w po­sta­ci jed­no­ra­zo­we­go od­szko­do­wa­nia może zo­stać przy­zna­na przez sąd na żą­da­nie po­szko­do­wa­ne­go w wy­jąt­ko­wych oko­licz­no­ściach. Do­ty­czy to w szcze­gól­no­ści sy­tu­acji, w któ­rych po­szko­do­wa­ny w wy­pad­ku na sku­tek od­nie­sio­nych ob­ra­żeń stał się in­wa­li­dą, a przy­zna­nie jed­no­ra­zo­we­go od­szko­do­wa­nia po­zwo­li mu na za­wo­do­we prze­kwa­li­fi­ko­wa­nie się.

Nie­za­leż­nie od ro­dza­ju świad­cze­nia o jakie po­szko­do­wa­ny chce się ubie­gać, warto sko­rzy­stać z po­mo­cy radcy praw­ne­go, który w Pań­stwa imie­niu sfor­mu­łu­je rosz­cze­nie, a także przy­go­tu­je od­po­wied­nią ar­gu­men­ta­cję dla to­wa­rzy­stwa ubez­pie­cze­nio­we­go, jak rów­nież w razie po­trze­by bę­dzie re­pre­zen­to­wał Pań­stwa przed sądem w roli oskar­ży­cie­la po­szko­do­wa­ne­go.

Kan­ce­la­ria Praw­na Sub­sy­dium po­sia­da do­świad­cze­nie w pro­wa­dze­niu spraw o przy­zna­nie renty po­wy­pad­ko­wej po­par­te ko­rzyst­ny­mi dla swo­ich Klien­tów wy­ro­ka­mi. Opis jed­nej z ta­kich spraw pre­zen­tu­je­my po­ni­żej. Wię­cej wy­ro­ków znaj­dą Pań­stwo na stro­nie wy­ro­ki.

Opis pro­wa­dzo­nej przez nas spra­wy

W 2008 roku, do­szło do bar­dzo groź­ne­go wy­pad­ku dro­go­we­go, w któ­rym kry­tycz­nych ob­ra­żeń ciała w tym ura­zów czasz­ko­wo-mó­zgo­wych do­znał 24 letni Powód re­pre­zen­to­wa­ny przez naszą Kan­ce­la­rie. Od dnia wy­pad­ku po­szko­do­wa­ny po­zo­sta­wał w śpiącz­ce mó­zgo­wej, bez kon­takt ze świa­tem ze­wnętrz­nym, nie re­ago­wał na bodź­ce słu­cho­we, do­ty­ko­we ani wzro­ko­we, nie po­ru­szał koń­czy­na­mi ani głową. Wy­ma­gał 24 go­dzin­nej opie­ki na dobę, był nie­zdol­ny do sa­mo­dziel­nej eg­zy­sten­cji bez po­mo­cy osób trze­cich. W toku po­stę­po­wa­nia li­kwi­da­cyj­ne­go, To­wa­rzy­stwo Ubez­pie­cze­nio­we wy­pła­ci­ło po­szko­do­wa­ne­mu je­dy­nie kwotę 200.000,00 zł, ty­tu­łem za­dość­uczy­nie­nia, uzna­jąc iż jest to kwota od­po­wied­nia do roz­mia­rów szko­dy. Po­mi­mo licz­nych od­wo­łań na­szej Kan­ce­la­rii od wy­da­nej de­cy­zji, Ubez­pie­czy­ciel pod­trzy­mał swoje sta­no­wi­sko, dla­te­go też spra­wa tra­fi­ła na drogę po­stę­po­wa­nia cy­wil­ne­go. Sąd Okrę­go­wy w Kra­ko­wie za­są­dził od Po­zwa­nej Spół­ki na rzecz na­sze­go Man­dan­ta do­pła­tę kwoty 600.000,00 zł, ty­tu­łem za­dość­uczy­nie­nia, przy­znał rentę w wy­so­ko­ści 10.230,00 zł, płat­ną do dnia 10-go każ­de­go na­stę­pu­ją­ce­go po sobie mie­sią­ca po­cząw­szy od maja 2011 r., usta­lił, iż stro­na Po­zwa­na od­po­wia­da za przy­szłe skut­ki wy­pad­ku z 2008 r. Re­pre­zen­to­wa­ny przez naszą Kan­ce­la­rię po­szko­do­wa­ny, otrzy­mał łącz­ną kwotę 1.000.000,00 zł, ty­tu­łem za­dość­uczy­nie­nia (800.000,00 zł + 200.000,00 zł od­set­ki za zwło­kę To­wa­rzy­stwa Ubez­pie­cze­nio­we­go), oraz rentę płat­ną co mie­siąc. Po­zwa­ne To­wa­rzy­stwo Ubez­pie­cze­nio­we zło­ży­ło ape­la­cję od ca­ło­ści przed­mio­to­we­go wy­ro­ku. Sąd Ape­la­cyj­ny w Kra­ko­wie w wy­ro­ku z dnia 26 stycz­nia 2012 r. od­da­lił ape­la­cję Po­zwa­nej Spół­ki.