Udział w wy­pad­ku ko­mu­ni­ka­cyj­nym
Art. 444 § 1. k.c. W razie uszko­dze­nia ciała lub wy­wo­ła­nia roz­stro­ju zdro­wia na­pra­wie­nie szko­dy obej­mu­je wszel­kie wy­ni­kłe z tego po­wo­du kosz­ty. Na żą­da­nie po­szko­do­wa­ne­go zo­bo­wią­za­ny do na­pra­wie­nia szko­dy po­wi­nien wy­ło­żyć z góry sumę po­trzeb­ną na kosz­ty le­cze­nia, a je­że­li po­szko­do­wa­ny stał się in­wa­li­dą, także sumę po­trzeb­ną na kosz­ty przy­go­to­wa­nia do in­ne­go za­wo­du.

§ 2. Je­że­li po­szko­do­wa­ny utra­cił cał­ko­wi­cie lub czę­ścio­wo zdol­ność do pracy za­rob­ko­wej albo je­że­li zwięk­szy­ły się jego po­trze­by lub zmniej­szy­ły wi­do­ki po­wo­dze­nia na przy­szłość, może on żądać od zo­bo­wią­za­ne­go do na­pra­wie­nia szko­dy od­po­wied­niej renty.

§ 3. Je­że­li w chwi­li wy­da­nia wy­ro­ku szko­dy nie da się do­kład­nie usta­lić, po­szko­do­wa­ne­mu może być przy­zna­na renta tym­cza­so­wa.

W przy­pad­ku uszko­dze­nia ciała – re­kom­pen­sa­ta za do­zna­ne cier­pie­nia fi­zycz­ne i psy­chicz­ne: Art. 445.§ 1. W wy­pad­kach prze­wi­dzia­nych w ar­ty­ku­le po­prze­dza­ją­cym sąd może przy­znać po­szko­do­wa­ne­mu od­po­wied­nią sumę ty­tu­łem za­dość­uczy­nie­nia pie­nięż­ne­go za do­zna­ną krzyw­dę.

W przy­pad­ku śmier­ci po­szko­do­wa­ne­go

Art. 446 § 1. k.c. Je­że­li wsku­tek uszko­dze­nia ciała lub wy­wo­ła­nia roz­stro­ju zdro­wia na­stą­pi­ła śmierć po­szko­do­wa­ne­go, zo­bo­wią­za­ny do na­pra­wie­nia szko­dy po­wi­nien zwró­cić kosz­ty le­cze­nia i po­grze­bu temu, kto je po­niósł.

§ 2. Osoba, wzglę­dem któ­rej cią­żył na zmar­łym usta­wo­wy obo­wią­zek ali­men­ta­cyj­ny, może żądać od zo­bo­wią­za­ne­go do na­pra­wie­nia szko­dy renty ob­li­czo­nej sto­sow­nie do po­trzeb po­szko­do­wa­ne­go oraz do moż­li­wo­ści za­rob­ko­wych i ma­jąt­ko­wych zmar­łe­go przez czas praw­do­po­dob­ne­go trwa­nia obo­wiąz­ku ali­men­ta­cyj­ne­go. Ta­kiej samej renty mogą żądać inne osoby bli­skie, któ­rym zmar­ły do­bro­wol­nie i stale do­star­czał środ­ków utrzy­ma­nia, je­że­li z oko­licz­no­ści wy­ni­ka, że wy­ma­ga­ją tego za­sa­dy współ­ży­cia spo­łecz­ne­go.

§ 3. Sąd może po­nad­to przy­znać naj­bliż­szym człon­kom ro­dzi­ny zmar­łe­go sto­sow­ne od­szko­do­wa­nie, je­że­li wsku­tek jego śmier­ci na­stą­pi­ło znacz­ne po­gor­sze­nie ich sy­tu­acji ży­cio­wej.

§ 4. Sąd może także przy­znać naj­bliż­szym człon­kom ro­dzi­ny zmar­łe­go od­po­wied­nią sumę ty­tu­łem za­dość­uczy­nie­nia pie­nięż­ne­go za do­zna­ną krzyw­dę.