Szko­dę można zgło­sić, je­że­li rosz­cze­nia nie są przedaw­nio­ne:

Art. 421 § 1. k.c. Rosz­cze­nie o na­pra­wie­nie szko­dy wy­rzą­dzo­nej czy­nem nie­do­zwo­lo­nym ulega przedaw­nie­niu z upły­wem lat trzech od dnia, w któ­rym po­szko­do­wa­ny do­wie­dział się o szko­dzie i o oso­bie obo­wią­za­nej do jej na­pra­wie­nia. Jed­nak­że ter­min ten nie może być dłuż­szy niż dzie­sięć lat od dnia, w któ­rym na­stą­pi­ło zda­rze­nie wy­wo­łu­ją­ce szko­dę.

§ 2. Je­że­li szko­da wy­ni­kła ze zbrod­ni lub wy­stęp­ku, rosz­cze­nie o na­pra­wie­nie szko­dy ulega przedaw­nie­niu z upły­wem lat dwu­dzie­stu od dnia po­peł­nie­nia prze­stęp­stwa bez wzglę­du na to, kiedy po­szko­do­wa­ny do­wie­dział się o szko­dzie i o oso­bie obo­wią­za­nej do jej na­pra­wie­nia.

§ 3. W razie wy­rzą­dze­nia szko­dy na oso­bie, przedaw­nie­nie nie może skoń­czyć się wcze­śniej niż z upły­wem lat trzech od dnia, w któ­rym po­szko­do­wa­ny do­wie­dział się o szko­dzie i o oso­bie obo­wią­za­nej do jej na­pra­wie­nia.

§ 4. Przedaw­nie­nie rosz­czeń osoby ma­ło­let­niej o na­pra­wie­nie szko­dy na oso­bie nie może skoń­czyć się wcze­śniej niż z upły­wem lat dwóch od uzy­ska­nia przez nią peł­no­let­no­ści.